Τυφλή δικαιοσύνη

Τζων Λάφερτι. Το γεγονός ότι είναι τυφλός δεν τον εμπόδισε να γίνει δικαστής και να ανέβει στη δικαστική ιεραρχία.

Ο Τζων Λάφερτι είναι ο πρώτος τυφλός δικαστής που προεδρεύει σε ορκωτά δικαστήρια της Βρετανίας. Μερικοί θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα, όμως μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά εξίσου καλά με οποιονδήποτε άλλον, λέει ο δικαστής.

Λένε πως η δικαιοσύνη είναι τυφλή και η ρήση αποκτά ιδιαίτερη διάσταση στα δικαστήρια του Λάφερτι. Ο 58χρονος δικαστής, ο οποίος προέρχεται από εργατική οικογένεια, αποφοίτησε στα 15 του από ειδικό σχολείο χωρίς να έχει επίσημα ακαδηΜαΐκά πιστοποιητικά. Αποφάσισε όμως ότι το μέλλον του δεν θα περιοριζόταν στις συνήθεις απασχολήσεις των προσώπων με οπτική αναπηρία, μπήκε στο πανεπιστήμιο και μετά εργάστηκε για τέσσερα χρόνια ως εκπαιδευτικός (σε κανονικά σχολεία). Όταν όμως διαπίστωσε πως δεν μπορούσε να εξελιχθεί ιεραρχικά επειδή ήταν τυφλός, αποφάσισε ότι έπρεπε να αλλάξει τον νόμο κι έτσι ξεκίνησε νομικές σπουδές.

Εργάστηκε για ένα διάστημα ως δικηγόρος σε μια εταιρεία στο Ανατολικό Λονδίνο, ακολούθησε στη συνέχεια δικαστική καριέρα και πρόσφατα ορκίστηκε μόνιμος ως δικαστής ορκωτών δικαστηρίων.

Ο Λάφερτι κρατάει τις σημειώσεις του με το σύστημα Μπράιγ. «Επίσης έχω μια κυρία που έρχεται τρεις ώρες κάθε πρωί και μου διαβάζει, έχω ένα σκάνερ και, αν οι δικηγόροι παρουσιάσουν ξαφνικά στη διάρκεια της δίκης κάτι στο οποίο θέλουν να βασιστούν, απλώς τους βάζω να το διαβάσουν», εξηγεί. Τα νομικά βιβλία του είναι σε CD-Rom ή σε Μπράιγ και αρνείται ότι βρίσκεται σε μειονεκτική θέση επειδή δεν μπορεί να δει τους μάρτυρες την ώρα που καταθέτουν. «Δεν χρησιμοποιώ οπτικά στοιχεία όταν αλληλεπιδρώ με ανθρώπους στην κανονική ζωή μου και δεν αντιλαμβάνομαι να είμαι λιγότερο ικανός σ΄ αυτό από κάποιον που βλέπει», εξηγεί. «Σ΄ ένα ορκωτό δικαστήριο, την εμφάνιση του μάρτυρα την ώρα που καταθέτει πρέπει να την κρίνουν οι ένορκοι. Εγώ πρέπει να διευθύνω τη δίκη. Οι καλοί δικαστές δεν επηρεάζονται από την εμφάνιση και εγώ προφανώς επηρεάζομαι ακόμη λιγότερο: αν κάποιος εμφανιστεί άψογα ντυμένος, το γεγονός αυτό δεν θα επηρεάσει το πώς θα τον αποτιμήσω- ή, αντιθέτως, αν έρθει ντυμένος ακατάλληλα». Όσο για την ικανότητά του να επιβάλλει την τάξη στην αίθουσα: «Ήμουν ικανός να ελέγχω 30 μαθητές και ουδέποτε αισθάνθηκα ανασφάλεια», λέει επικαλούμενος την εμπειρία του ως εκπαιδευτικού. «Διαπίστωσα πως, όταν είσαι λογικός μαζί τους, είναι κι αυτοί μαζί σου».

Ο Τζων Λάφερτι έβλεπε λίγο όταν ήταν μικρός, όμως έχασε εντελώς την όραση στα 20 του. «Ελπίζω- λέει- ότι ο διορισμός μου θα ενθαρρύνει άλλους εν δυνάμει εργοδότες ανθρώπων με οπτική αναπηρία, όταν αυτοί υποβάλλουν αίτηση για μια θέση εργασίας, να εξετάζουν για τι είναι ικανοί, παρά να ανησυχούν για τα πράγματα που μπορεί να μην είναι ικανοί να κάνουν».

Του Γιώργου Αγγελόπουλου
gangel@dolnet.gr

Πηγή: Εφημερίδα «Τα Νέα»