ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 2022 – Μέρος 4ο

 

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

 

Εφαρμογή της τηλεργασίας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα

Η εποχή της πανδημίας και η επιτακτική ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας, έφεραν ριζικές αλλαγές στα μέχρι τότε δεδομένα μοντέλα παροχής εργασίας. Η τηλεργασία από ένα σποραδικό, περιπτωσιολογικό ή και πολύ εξειδικευμένο μοντέλο παροχής εργασίας που αφορούσε τον ιδιωτικό τομέα και κυρίως επιχειρήσεις με ειδικό προφίλ, έγινε αναγκαστικά και σε πολύ σύντομο χρόνο λόγω των εξαιρετικών συνθηκών το κυρίαρχο μοντέλο εργασίας όχι μόνο για τον ιδιωτικό αλλά και για τον δημόσιο τομέα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν προέκυψε και η νομοθετική προσαρμογή για τη ρύθμιση της τηλεργασίας, η οποία συνδέονταν με την ανωτέρα βία της πανδημίας και είχε ως εκ τούτου προσωρινό χαρακτήρα.

Με την υποχώρηση ωστόσο της πανδημίας και την άρση των περιοριστικών μέτρων, επανήλθε η κανονικότητα με παρουσία των εργαζόμενων στους χώρους εργασίας. Παράλληλα όμως έγινε σαφής η ανάγκη σταθερού θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει την παροχή εργασίας εξ’ αποστάσεως είτε σε έκτακτες συνθήκες, όπως αυτές που την έφεραν στο προσκήνιο ευθύς εξ’ αρχής, είτε σε κανονικές, ως ευέλικτη μορφή εργασίας που αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία. Με τον νόμο 4807/2021 θεσπίσθηκε το θεσμικό πλαίσιο για την τηλεργασία στο Δημόσιο. Στις γενικές προβλέψεις του νόμου περιλαμβάνεται η δυνατότητα τηλεργασίας για το σύνολο των υπαλλήλων με ανώτατο όριο ημερών (44 ημέρες), χρόνου εκτέλεσης (τρίμηνο) και ποσοστό υπαλλήλων (25% των υπαλλήλων ανά Διεύθυνση). Προβλέπεται επίσης η δυνατότητα τηλεργασίας για υπαλλήλους με μόνιμα ή πρόσκαιρα προβλήματα υγείας τα οποία θα εξειδικεύονται σε κανονιστική απόφαση (ΥΑ). Τέλος, προβλέπεται και η υποχρεωτική τηλεργασία σε περίπτωση κινδύνου της δημόσιας υγείας κι έκτακτων συνθηκών και αναγκών. Για την ουσιαστική εφαρμογή του νόμου, είναι αναγκαία η έκδοση μια σειράς κανονιστικών πράξεων που ρυθμίζουν ειδικότερα θέματα (προστασία προσωπικών δεδομένων, δικαιολογητικά και διαδικασία αξιολόγησηςπιστοποίησης των προβλημάτων υγείας, λεπτομέρειες εφαρμογής και διαχειριστικά πρότυπα για τις υπηρεσίες).

Πριν τη ψήφιση του νόμου, ο Συνήγορος του Πολίτη είχε υποβάλει στη διαρκή κοινοβουλευτική επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης τις παρατηρήσεις του1 για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, οι οποίες μνημονεύονται αναλυτικά στην ετήσια έκθεση της Αρχής για το 20212. Στις παρατηρήσεις αυτές είχε ήδη επισημάνει ότι το μοντέλο «κανονικής» τηλεργασίας που περιγράφονταν στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, και αποτυπώθηκε τελικώς στον ψηφισθέντα Ν. 4807/2021 προσιδιάζει περισσότερο με αυτό που συναντάται σε άλλες έννομες τάξεις της ΕΕ ως «περιστασιακή» τηλεργασία, παρά με εκείνο της τακτικής, πλήρως ενταγμένης στον τρόπο λειτουργίας μιας υπηρεσίας, παροχής εξ αποστάσεως εργασίας. Ειδικότερα, είχε σημειώσει ότι η σχετική ρύθμιση, βάσει της οποίας η τηλεργασία δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τις σαράντα τέσσερις ημέρες ανά ημερολογιακό έτος που θα λαμβάνονται υποχρεωτικά μέσα σε διάστημα τριών μηνών, εξυπηρετεί ενδεχομένως π.χ. την εκπόνηση ενός συγκεκριμένου έργου, δεν φαίνεται, ωστόσο, να εξυπηρετεί ούτε όσους εργαζόμενους έχουν μόνιμα προβλήματα υγείας, ούτε όσους θελήσουν να κάνουν χρήση του παρεχόμενου δικαιώματος για λόγους καλύτερης εξισορρόπησης επαγγελματικής και προσωπικής – οικογενειακής ζωής.

Ακριβώς αυτά τα ζητήματα τέθηκαν το 2022, στις αναφορές που υποβλήθηκαν στην Αρχή σχετικά με την εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου της τηλεργασίας. Εντωμεταξύ είχε εκδοθεί και ο νόμος 4808/2021, με τον οποίον μεταξύ άλλων ρυθμιζόταν η παροχή τηλεργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με τον νόμο, η τηλεργασία προβλέπεται ως αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ του εργοδότη και του εργαζόμενου, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που συντρέχει κίνδυνος δημόσιας υγείας, οπότε η απόφαση είναι του εργοδότη ή εξατομικευμένος κίνδυνος για την υγεία του εργαζόμενου, οπότε ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να τη ζητήσει και σε περίπτωση διαφωνίας με τον εργοδότη, να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας. Παράλληλα με τον ίδιο νόμο ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο η Οδηγία 2019/1158/ΕΚ σχετικά με την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, η οποία περιλαμβάνει την τηλεργασία στις ευέλικτες μορφές εργασίας, για την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού για όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του νόμου, κάθε εργαζόμενος γονέας παιδιών ηλικίας έως δώδεκα (12) ετών ή φροντιστής δικαιούται να ζητά ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας για λόγους φροντίδας, όπως ιδίως, τηλεργασία, ευέλικτο ωράριο εργασίας ή μερική απασχόληση. Ο εργοδότης εξετάζει και διεκπεραιώνει εντός ενός (1) ημερολογιακού μήνα κάθε αίτηση για ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της επιχείρησης και του εργαζομένου. Ο εργοδότης οφείλει να τεκμηριώνει κάθε απόρριψη σχετικής αίτησης ή κάθε αναβολή χορήγησης ευέλικτων ρυθμίσεων εργασίας.

Υπενθυμίζεται ότι όσον αφορά τον δημόσιο τομέα, η αρμοδιότητα του Συνηγόρου του Πολίτη δεν εκτείνεται στα θέματα υπηρεσιακής κατάστασης, παρά μόνο κατ’ εξαίρεση, όταν λειτουργεί ως φορέας ίσης μεταχείρισης και τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης για κάποια από τα προβλεπόμενα στον νόμο πεδία διάκρισης (αρ 3 παρ. 2 του Ν. 3094/2003, όπως τροποποιήθηκε από τις διατάξεις του Ν. 4443/2016 και ισχύει). Στην Αρχή προσέφυγαν εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, επικαλούμενοι την αναπηρία ή την οικογενειακή τους κατάσταση, οι οποίοι διαμαρτύρονταν είτε για το γενικό πλαίσιο του νόμου 4807/2021 για την τηλεργασία στο Δημόσιο, είτε για την καθυστέρηση εφαρμογής του. Ειδικότερα, κατά τον χρόνο υποβολής των αναφορών στην Αρχή δεν είχαν εκδοθεί οι προβλεπόμενες κανονιστικές πράξεις, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η εξέταση αιτημάτων υπαλλήλων για τηλεργασία. Με αφορμή τις αναφορές αυτές, ο Συνήγορος του Πολίτη με έγγραφη παρέμβασή του προς τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Εργασίας έκανε τις ακόλουθες επισημάνσεις:

Ως προς την υποχρέωση της Διοίκησης να εκδώσει κανονιστική πράξη, η Αρχή υπενθύμισε ότι στοιχειοθετείται κατ’ εξαίρεση παράλειψη ή άρνηση της Διοίκησης να εκδώσει διοικητική πράξη όταν η νομοθετική εξουσιοδότηση καθιερώνει αμέσως και ευθέως ένα δικαίωμα των πολιτών, καταλείπει δε απλώς στον εξουσιοδοτούμενο από αυτόν κανονιστικό νομοθέτη τη θέσπιση συμπληρωματικών κανόνων, αναγκαίων για τη ρύθμιση τεχνικών λεπτομερειών ή των όρων άσκησης του δικαιώματος γενικώς ή εντός ορισμένης προθεσμίας (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 303/2017). Ομοίως και στο επίπεδο του ενωσιακού δικαίου έχουν αναπτυχθεί μηχανισμοί αντιμετώπισης ενδεχόμενης ματαίωσης της νομοθετικής βούλησης των κοινοτικών οργάνων λόγω της παράλειψης των κρατών-μελών να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την εφαρμογή τους, αναγνωρίζοντας όχι απλώς δικαίωμα προς αποζημίωση στους ιδιώτες για τη ζημία που υπέστησαν από την παράλειψη λήψης μέτρων εφαρμογής των κοινοτικών κανόνων (οδηγιών), αλλά και το άμεσο αποτέλεσμα των κανόνων αυτών όταν αυτοί προσδιορίζουν επαρκώς τις προϋποθέσεις γέννησης δικαιωμάτων για τους ιδιώτες («self executing» διατάξεις)3.

Όσον αφορά τα άτομα με αναπηρία, τόνισε ότι γίνεται πλέον δεκτό πως η αναπηρία δεν ταυτίζεται με την ασθένεια καθ’ εαυτή, αλλά έχει ως βασικό χαρακτηριστικό τη μειονεκτικότητα που προκύπτει ως αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης ανάμεσα, ιδίως, σε πάθηση σωματική, διανοητική ή ψυχική και σε κοινωνικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες και μπορεί να παρακωλύσει την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή του συγκεκριμένου ατόμου στον επαγγελματικό βίο σε ισότιμη βάση με τους υπόλοιπους. Για την ισότιμη αυτή συμμετοχή, το νομικό πλαίσιο για την απαγόρευση των διακρίσεων (Οδηγία 2000/78/ΕΚ ) αλλά και για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία (ΣΔΑμεΑ), προβλέπει την απόλαυση μέτρων εύλογων προσαρμογών εκ μέρους των ατόμων με αναπηρία. Μέτρο εύλογης προσαρμογής μπορεί να αποτελέσει και η τηλεργασία, καθώς, χάρη στα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα πληροφορικής και επικοινωνίας, μπορεί να καθιστά δυνατή την παροχή εργασίας από άτομα που, λόγω αναπηρίας, π.χ. αδυνατούν να μετακινούνται προς και από το χώρο εργασίας. Ως τέτοιο μέτρο, η τηλεργασία υπόκειται στο παραπάνω νομικό πλαίσιο, δηλαδή συνιστά δικαίωμα του ατόμου με αναπηρία που εργάζεται στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, εφόσον αυτή κρίνεται ενδεδειγμένη με βάση τις περιστάσεις της εκάστοτε περίπτωσης και δεν συνεπάγεται δυσανάλογο κόστος.

Στο πλαίσιο αυτό, συμβατές με το χαρακτήρα της εύλογης προσαρμογής χαρακτηρίζονται οι προϋποθέσεις για την τηλεργασία του άρθρου 7 παρ. 2 του Ν. 4807/2021 και του άρθρου 67 του Ν. 4808/2021 για τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αντίστοιχα, δηλαδή αφ’ ενός να είναι εφικτή η εκτέλεση των καθηκόντων του υπαλλήλου/εργαζόμενου με τηλεργασία και αφ’ ετέρου να μη συντρέχει άλλος σπουδαίος λόγος, ο οποίος επιβάλλει αντικειμενικά την απόρριψη του αιτήματος για τηλεργασία. Ομοίως, θετική χαρακτήρισε και τη ρητή πρόβλεψη στο άρθρο 1 του σχεδίου της Κ.Υ.Α. για τον ιδιωτικό τομέα ότι δεν επηρεάζονται οι ισχύουσες διατάξεις για αναρρωτικές άδειες λόγω νοσημάτων ή ατυχημάτων που οδηγούν σε προσωρινή ανικανότητα για εργασία, ούτε οι ισχύουσες διατάξεις για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων και την επίβλεψη της υγείας τους από τον Ιατρό Εργασίας.

Αντίθετα, η περιοριστική απαρίθμηση παθήσεων που επιτρέπουν την υπαγωγή στο καθεστώς της τηλεργασίας με κανονιστική πράξη κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 19 παρ. 3 Ν. 4807/2021 και 5 παρ. 3β του Ν. 3846/2010, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 67 του Ν. 4808/2021, θα πρέπει να αναμένεται ότι θα οδηγήσει σε αποκλεισμό από την τηλεργασία εργαζόμενους και εργαζόμενες με αναπηρία, των οποίων η πάθηση δεν θα περιλαμβάνεται στην απαρίθμηση, μολονότι το συγκεκριμένο μέτρο θα ήταν το ενδεδειγμένο σύμφωνα με τον ορισμό της εύλογης προσαρμογής κατά την Οδηγία 2000/78 και τη ΣΔΑμεΑ.

Σε σχέση με τη διαφύλαξη της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, το γενικό πλαίσιο της τηλεργασίας που θεσπίζεται για το Δημόσιο, δεν προσφέρεται για αξιοποίηση στο πλαίσιο εξισορρόπησης επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων. Ειδικότερα, δεν γίνεται καμία αναφορά ή σύνδεση με την οικογενειακή κατάσταση ή την φροντίδα ατόμων με αναπηρία και ως εκ τούτου οι υπάλληλοι που δικαιούνται να κάνουν χρήση των ευέλικτων μορφών εργασίας σύμφωνα με τον Ν. 4808/2021, υπάγονται στις γενικές ρυθμίσεις για την πρόβλεψη της τηλεργασίας με τους συνακόλουθους περιορισμούς τους (ανώτατο όριο 44 ημερών ετησίως με λήψη όλου του διαστήματος τηλεργασίας εντός τριμήνου, απαγόρευση τηλεργασίας για το χρονικό διάστημα 15/731/8, περίοδο κατά την οποία υφίστανται αυξημένες οικογενειακές απαιτήσεις για τους γονείς ανηλίκων τέκνων, καθώς είναι κλειστές οι δομές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης). Συνεπώς οι ρυθμίσεις περί τηλεργασίας στον δημόσιο τομέα βάσει του Ν. 4807/2021, οι οποίες ρυθμίζουν το πρώτον την απασχόληση με τηλεργασία στον δημόσιο τομέα, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν ως ευνοϊκότερες ρυθμίσεις σε σύγκριση με τις προβλέψεις του άρθρου 31 του Ν. 4808/20217.

Κατόπιν αυτών, ο Συνήγορος του Πολίτη πρότεινε:

• Την άμεση έκδοση των κανονιστικών πράξεων δυνάμει του άρθρου 19 του Ν. 4807/2021 και του άρθρου 5 παρ. 3β του Ν. 3846/2010 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 67 του Ν.4808/2021.
• Οι υπό εξουσιοδότηση κανονιστικές πράξεις να αφορούν τη ρύθμιση θεμάτων τεχνικού χαρακτήρα και να μην περιορίζουν το δικαίωμα για τηλεργασία όπως αυτό θεμελιώνεται από το νομικό πλαίσιο. Σε ό,τι αφορά ειδικά τα άτομα με αναπηρία, οι εξουσιοδοτήσεις δεν θα πρέπει να περιορίζουν το δικαίωμα για εύλογη προσαρμογή όταν αυτό θα ήταν ενδεδειγμένο μέτρο με βάση το δίκαιο της ΕΕ και της ΣΔΑμεΑ.
• Η εξειδίκευση των προβλημάτων υγείας να είναι ενδεικτική και να αφήνεται πάντα περιθώριο για εξατομικευμένη εκτίμηση των συνθηκών της κάθε περίπτωσης.
• Η αναμενόμενη Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Υγείας, στην οποία θα εξειδικεύονται τα προβλήματα υγείας, τα χρονικά όρια τηλεργασίας, τα απαραίτητα δικαιολογητικά, καθώς και η διαδικασία αξιολόγησης και πιστοποίησης των εν λόγω προβλημάτων υγείας (βλ. άρθρο 19 παρ. 3 του Ν. 4807/2021) να είναι αντίστοιχη της Κοινής Υπουργικής Απόφασης του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας, για τον ιδιωτικό τομέα.
• Σε ό,τι αφορά τους γονείς παιδιών μέχρι 12 ετών και φροντιστές, την έκδοση συμπληρωματικών ρυθμίσεων για την τηλεργασία στο Δημόσιο, που να ικανοποιούν τις απαιτήσεις του άρθρου 31 του Ν. 4808/2021, δεδομένου ότι ο Ν. 4807/2021 προηγήθηκε του Ν. 4808/2021 που ενσωμάτωσε την Οδηγία 2019/1158/ΕΚ. Σε αυτή τη βάση, θα πρέπει να γίνεται ειδική μνεία για τη δυνατότητα των γονέων και φροντιστών να ζητούν τηλεργασία, προσαρμοσμένη στις ανάγκες τους.

Αναμένονται οι σχετικές ενέργειες της Διοίκησης στις προτάσεις της Αρχής. Κατά τον χρόνο εκπόνησης της παρούσας έκθεσης εκδόθηκαν oi αναμενόμενες κανονιστικές πράξεις, οι οποίες όμως δεν συνάδουν με το πνεύμα των προτάσεων του Συνηγόρου του Πολίτη.

 

Ψηφιακή Μεταρρύθμιση

Συνεκτίμηση επιπτώσεων σε ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες

Η παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών προς τους πολίτες, από μέρους της δημόσιας διοίκησης έχει πολλά πλεονεκτήματα, καθώς μέσω αυτής είναι δυνατόν να απλοποιηθούν και να επιταχυνθούν χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες και να εξυπηρετηθούν ευχερέστερα πολίτες που έχουν δυσκολία μετακίνησης (εξαιτίας του τόπου διαμονής τους ή για άλλους λόγους). Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν έχουν όλοι οι πολίτες εξίσου ευχερή πρόσβαση στα τεχνολογικά μέσα ή/και γνώση αναφορικά με τις νέες τεχνολογίες, για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς, μορφωτικούς κ.α. Δεδομένου ότι οι νέες τεχνολογίες έχουν πλέον ενταχθεί σε όλες τις πτυχές του βίου των πολιτών και αποτελούν τμήμα της καθημερινότητας τους, θεωρείται ως «ψηφιακά αναλφάβητος» ή «τεχνολογικά αναλφάβητος» εκείνος ο οποίος δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις στις νέες τεχνολογίες της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει ζητήματα που ανακύπτουν στην καθημερινή ζωή και την εργασία του και τα οποία καθιστούν απαραίτητη τη χρήση τους. Έτσι, ήδη υπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες αναπαράγονται αλλά και οξύνονται, ενώ δημιουργούνται και νέες μορφές ανισοτήτων που οδηγούν, εν τέλει, σε ψηφιακό χάσμα. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη αυτό να γεφυρωθεί, με ενέργειες για ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε ψηφιακά εργαλεία και εξοπλισμό, καθώς και την εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων ώστε να εξοικειωθούν όλοι οι πολίτες με τις νέες τεχνολογίες.

 

Ελλιπής τεχνικός σχεδιασμός πληροφοριακών συστημάτων και επιπτώσεις στην άσκηση δικαιωμάτων

Στη ραγδαία εξέλιξη που παρατηρείται κατά την εισαγωγή «ψηφιακών υπηρεσιών και διευκολύνσεων» στη ζωή μας, σημαντικό είναι να συνεκτιμώνται τυχόν επιπτώσεις στην άσκηση δικαιωμάτων. Η περίπτωση που ακολουθεί αναδεικνύει ζητήματα που μπορεί να εγερθούν και να δυσχεράνουν, αντί να διευκολύνουν, την άσκηση ενός δικαιώματος.

Ασφαλισμένη διαμαρτυρήθηκε στον Συνήγορο επειδή επιχείρησε να υποβάλει αίτημα να της χορηγηθεί το επίδομα γέννησης παιδιού, ωστόσο, ενώ πληρούσε όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις (κατά τον Ν. 4659/2020, άρθρο 1 παρ. 2), δεν κατέστη τεχνικά δυνατό να το υποβάλει. Τα σχετικά αιτήματα υποβάλλονται μέσω της διαδικτυακής εφαρμογής Επιδόματος Γέννησης Τέκνου του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ), την οποία υλοποιεί η εταιρεία Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης Α.Ε. (ΗΔΙΚΑ ΑΕ). Η αίτηση της αναφερόμενης «δεν οριστικοποιήθηκε» από την εφαρμογή, επειδή η ασφαλισμένη δεν καταχώρισε τον Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) του συζύγου της, ο οποίος, ως κάτοικος εξωτερικού, δεν διέθετε. Ο Συνήγορος επισήμανε τόσο στον ΟΠΕΚΑ όσο και την ΗΔΙΚΑ ότι, βάσει των διατάξεων που διέπουν τη χορήγηση του επιδόματος, δεν απαιτείται να έχει ο πατέρας του παιδιού ΑΜΚΑ, προκειμένου να λάβει το επίδομα γέννησης τέκνου η δικαιούχος μητέρα.

Ο ΟΠΕΚΑ αναφέρθηκε αρχικά στην υποχρεωτικότητα του ΑΜΚΑ για την εργασιακή και ασφαλιστική ταυτοποίηση όλων των πολιτών της χώρας, επισημαίνοντας ότι η αίτηση δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν έχει συμπληρωθεί το πεδίο που αναφέρεται στο ΑΜΚΑ του συζύγου της αιτούσας. Σε δεύτερο χρόνο, η ΗΔΙΚΑ εξήγησε ότι προκειμένου να τροποποιηθεί το λογισμικό, πρέπει να υπάρξει «απόφαση–ανάθεση από το Αρμόδιο Υπουργείο και τον ΟΠΕΚΑ». Από τη διερεύνηση της υπόθεσης προέκυψε ότι η όλη εμπλοκή οφείλεται σε τεχνικό λόγο και συγκεκριμένα στον σχεδιασμό του πληροφοριακού συστήματος που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία των σχετικών αιτημάτων, το οποίο δεν προβλέπει τη δυνατότητα να εξεταστεί μια αίτηση αν δεν συμπεριληφθεί ο ΑΜΚΑ του συζύγου της αιτούσας. Ωστόσο, ο σχεδιασμός αυτός στερεί από ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων μητέρων ένα νόμιμο δικαίωμά τους, για καθαρά τεχνικούς λόγους, χωρίς να καταλείπεται περιθώριο εναλλακτικής αντιμετώπισης και επίλυσης του ζητήματος. Μέχρι σήμερα, ο Συνήγορος δεν έχει λάβει κάποια ενημέρωση από τις αρμόδιες υπηρεσίες ότι το ζήτημα έχει επιλυθεί (υπόθεση 278244) .

 

Πολιτικές ουδετερότητας και θρησκευτικά σύμβολα στην εργασία

(…)

 

1. https://www.synigoros.gr/el/category/ergasia/post/parathrhseis-epi-toy-sxedioy-nomoy toy-ypoyrgeioy-eswterikwn-gia-thn-thlergasia
2. https://www.synigoros.gr/el/category/ergasia/post/parathrhseis-epi-toy-sxedioy-nomoy toy-ypoyrgeioy-eswterikwn-gia-thn-thlergasia
3. ΔΕΚ C-168/85, Συλλ. 1986, σ. 2945, C-120/88, Συλλ. 1991, σ. Ι-621, C-119/89, Συλλ. 1991, σ. Ι-641, C-6/1990, Αρμ. 1992, σ. 1159.