Ο James Holman, γνωστός ως «Ο Τυφλός ταξιδευτής» γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1786 και πέθανε στις 29 Ιουλίου 1857 και ήταν βρετανός τυχοδιώκτης, συγγραφέας και κοινωνικός παρατηρητής. Είναι αναγνωρισμένος για τα γραπτά του έργα που αφορούσαν τα εκτεταμένα ταξίδια που είχε κάνει.
Ο James Holman δεν ήταν μόνο ολικά τυφλός, αλλά έπασχε και από εξουθενωτικούς πόνους και περιορισμένη κινητικότητα. Παρ’ όλα τα προβλήματά του όμως, πραγματοποίησε μια σειρά από μοναχικά ταξίδια, κάτι το οποίο ήταν πρωτοφανές, τόσο για την γεωγραφική τους έκταση όσο και για την μέθοδο που χρησιμοποιούσε, την «human echolocation» (τεχνική εντοπισμού τού ήχου). Το 1866, ο δημοσιογράφος William Jerdan έγραψε ότι «Από τον Marco Polo στον Mungo Park, κανείς δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει την έκταση και την ποικιλία των χωρών τις οποίες διέσχισε ο τυφλός συμπατριώτης μας”.
Ο Holman γεννήθηκε στο Exeter και ήταν γιος ενός φαρμακοποιού. Παρουσιάστηκε στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό το 1798 ως πρώτης γραμμής εθελοντής και διορίστηκε υπαρχηγός τον Απρίλιο τού 1807. Το 1810, ενώ ταξίδευε με την Guerriere στα ανοικτά των ακτών τής Αμερικής, προσβλήθηκε από μία ασθένεια η οποία πρώτα τον χτύπησε στις αρθρώσεις και τελικά στην όρασή του, την οποία και έχασε εντελώς σε ηλικία των 25 ετών.
Παρ’ όλη τη θλίψη του, το 1812 διορίστηκε στους Ναυτικούς Ιππότες τού Windsor, με επιχορήγηση περίθαλψης από το Windsor Castle, καθ’ όλη τη διάρκεια τής ζωής του. Το μόνο του καθήκον ήταν να παρακολουθεί την λειτουργία τής εκκλησίας δύο φορές την ημέρα και ως αντάλλαγμα, τού προσφερόταν στέγαση, διατροφή, αλλά και μια ήσυχη ζωή, η οποία όμως δεν ήταν εναρμονισμένη με τις μέχρι τότε συνήθειές του και ενδιαφέροντά του. Για λόγους υγείας, ζήτησε και πήρε πολλές άδειες απουσίας, αφενός για να σπουδάσει ιατρική και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, και αφετέρου -στη συνέχεια- να πάει στο εξωτερικό και να πραγματοποιήσει ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, από το 1819 έως το 1821, στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελβετία, στα μέρη της Γερμανίας που συνορεύουν με το Ρήνο, στο Βέλγιο και στην Ολλανδία. Όταν επέστρεψε, δημοσίευσε το έργο του «Η αφήγηση ενός ταξιδιού μέσω της Γαλλίας, κ.λπ.», (Λονδίνο, 1822).
Το 1822 έκανε πάλι σχέδια για να κάνει τον γύρο τού κόσμου από δυσμάς προς ανατολάς, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν ανήκουστο και αδιανόητο για έναν μοναχικό ταξιδιώτη, είτε ήταν τυφλός είτε όχι. Τελικά όμως ταξίδεψε μέσω της Ρωσίας ανατολικά και μέχρι τα Μογγολικά σύνορα του Ιρκούτσκ. Εκεί ο Τσάρος τον θεωρούσε ως βασικό ύποπτο και κατάσκοπο, που θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις εκτεταμένες δραστηριότητες της ρωσικής αμερικανικής εταιρείας. Έτσι θα πρέπει να ταξίδεψε ακόμα πιο ανατολικά και πρέπει να τον μετέφεραν δια της βίας στα σύνορα της Πολωνίας. Επέστρεψε στην πατρίδα μέσω Αυστρίας, Σαξονίας, Πρωσίας και Αννόβερου. Στη συνέχεια δημοσίευσε το έργο του «Η αφήγηση ενός ταξιδιού μέσω τής Ρωσίας, τη Σιβηρίας, κλπ., (Λονδίνο, 1825).
Πολύ σύντομα έθεσε έναν νέο στόχο. Να πραγματοποιήσει με μία κάπως διαφορετική μέθοδο, αυτό που δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει -προς μεγάλη του απογοήτευση- οι ρωσικές αρχές. Και ένας απολογισμός των αξιοσημείωτων επιτευγμάτων του, δόθηκε στη δημοσιότητα σε τέσσερις τόμους τα έτη 1834 και 1835, με τον τίτλο «Ένα ταξίδι σε όλον τον κόσμο», συμπεριλαμβανομένων και των έργων του «Ταξίδια στην Αφρική, την Ασία, την Αυστραλία, Αμερική, κ.λπ.», από το 1827 έως το 1832.
Ο Holman εξελέγη Μέλος της Royal Society (Ηνωμένο Βασίλειο), και τής Linnaean Society (Ηνωμένο Βασίλειο). Ο Κάρολος Δαρβίνος, στο έργο του «The Voyage of the Beagle», είχε παραθέσει γραπτά τού Holman ως πηγές για τη χλωρίδα του Ινδικού Ωκεανού. Στο νησί Fernando Po, που είναι τώρα μέρος της Ισημερινής Γουινέας, η βρετανική κυβέρνηση ονόμασε τον εκεί ποταμό «Ποταμός Holman» προς τιμήν του, αναγνωρίζοντας έτσι την συνεισφορά του στην καταπολέμηση του δουλεμπορίου που πραγματοποιούταν στην περιοχή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1820.
Τα τελευταία του ταξίδια ήταν από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Μολδαβία, το Μαυροβούνιο, την Συρία και την Τουρκία. Μέσα σε μια εβδομάδα, από όταν τελείωσε την συγγραφή τής αυτοβιογραφίας του, με τίτλο «Οι αφηγήσεις τού Holman από τα ταξίδια του», πέθανε στο Λονδίνο στις 29 Ιουλίου τού 1857. Αυτό το τελευταίο του έργο δεν δημοσιεύθηκε ποτέ, και πιθανότατα δεν έχει διασωθεί.
Αν και τα έργα του είχαν γενικά θετική αποδοχή, διάφοροι στεπτικιστές διοχέτευσαν αμφιβολίες στην συνείδηση τού κοινού, σχετικά με την αξιοπιστία των παρατηρήσεων τού Holman. Όμως σε μια εποχή όπου οι τυφλοί θεωρούνταν σχεδόν εντελώς αβοήθητοι και συνήθως το μόνο που τους έδιναν ήταν ένα δοχείο για να επαιτούν, η ικανότητά τού James Holman να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του μέσα από τους απόηχους ενός ζαχαροκάλαμου ή τα βήματα ενός αλόγου παραμένει ανεξιχνίαστη όσο και αξιοθαύμαστη.
Πηγή: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
http://en.wikipedia.org/
Μετάφραση: Μαρίνα Ακλήρου
