Η επίδραση του χορού στην υποκειμενική ευημερία των αναπήρων: μια συστηματική ανάλυση των ποιοτικών ερευνών – ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ της Νατάσας Τζήκα – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, Π.Μ.Σ. «ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ» – Μέρος 28ο

5.1         Συζήτηση

Τα αποτελέσματα προήλθαν από τη μελέτη 27 άρθρων δημοσιευμένων την περίοδο 2020-2024. Σύμφωνα με αυτά, ο χορός λειτουργεί ως μέσο κοινωνικής αλλαγής και προαγωγής της ισότητας. Ακολουθεί μια αναλυτική παρουσίαση των αποτελεσμάτων, ταξινομημένων σε διαφορετικές κατηγορίες, προκειμένου να εξεταστούν οι επιμέρους παράγοντες που επηρεάζουν την υποκειμενική ευημερία των αναπήρων.

Οι συγγραφείς συμφωνούν στο ότι η χορευτική τέχνη αποτελεί ένα εργαλείο έκφρασης και κοινωνικής συμμετοχής, που μπορεί να αξιοποιηθεί από όλους, ανεξαρτήτως σωματικών περιορισμών. Προωθεί την κοινωνική ενσωμάτωση και τη δημιουργία δεσμών μεταξύ ατόμων με διαφορετικές ικανότητες (Aujla, 2020; Berthiaume et al, 2024; Moula et al, 2020; Swaine et al, 2020). Η χορευτική τέχνη αποδεικνύεται όχι μόνο ως μια έκφραση δημιουργικότητας αλλά και ως ένα μέσο κοινωνικής και προσωπικής μεταμόρφωσης, που αναδεικνύει την αξία όλων των ατόμων ανεξαρτήτου των δυνατοτήτων τους. Άλλωστε η τέχνη και η κίνηση, ενθαρρύνουν την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία. Οι τέχνες, συμπεριλαμβανομένου του θεάτρου, συμβάλλουν σημαντικά στη συναισθηματική ανάπτυξη και την κοινωνικοποίηση, προσφέροντας μια «συναισθηματική γραμματική» στα νεαρά άτομα για να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους (Φράγκη, 2019). Συγγραφείς των άρθρων αναφέρουν ότι η κυρίαρχη ρητορική γύρω από την ασθένεια συχνά περιγράφει την αναπηρία ως «εχθρό», κάτι που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοαντίληψη των αναπήρων.