Η Άννα Μαρία Φωσκόλου για την Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού

 

Πολλά είναι τα προβλήματα με τα οποία καλούνται να αναμετρηθούν οι πολίτες με οπτική αναπηρία σήμερα. Η έλλειψη προσβασιμότητας σε δημόσιους χώρους, η ανάγκη για εκπαίδευση σε δεξιότητες καθημερινής διαβίωσης και υποστήριξη, αλλά και η αντιμετώπιση της κοινωνικής απομόνωσης αποτελούν τον «πυρήνα» των ουσιαστικών προβλημάτων.

 

Παγκόσμια Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού σήμερα

 

Προβλήματα που κατά συνέπεια, άμεσα σχετίζονται με την εύρεση εργασίας ή την πρόσβαση στην πληροφορία, με το ζητούμενο να εξακολουθεί να παραμένει η ισότιμη -δικαιωματικά- συμμετοχή τους στην κοινωνία.

 

Σήμερα, είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού, που καθιερώθηκε στις ΗΠΑ το 1964 και στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το Λευκό Μπαστούνι συμβολίζει το δικαίωμα του ατόμου με οπτική αναπηρία για πλήρη αυτονομία, ανεξαρτητοποίηση και ασφάλεια, με την άρση των κοινωνικών, νομικών, φυσικών και τεχνητών εμποδίων, την εξασφάλιση πόλεων προσβάσιμων και προσπελάσιμων. Μία ημέρα ευαισθητοποίησης και «ορατότητας» στο ευρύ κοινό, που θα έπρεπε να ισχύει 365 ημέρες τον χρόνο.

 

Με την ευκαιρία αυτή, το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνομίλησε με το ιδρυτικό μέλος και πρόεδρο του Σωματείου «Αρωγή» που δραστηριοποιείται στις Κυκλάδες, στηρίζοντας άτομα με οπτική αναπηρία, Άννα Μαρία Φώσκολου.

 

Η ζωή …αλλιώς

 

Για την Άννα Μαρία Φώσκολου η πορεία ήταν αντίστροφη… Έφυγε από την Τήνο στα 18 χρόνια να σπουδάσει δημόσιες σχέσεις στο ΤΕΙ της Καστοριάς, έχοντας στις αποσκευές της όνειρα και σχέδια για το μέλλον που ήθελε να οικοδομήσει στο αντικείμενο που τόσο πολύ της άρεσε.

 

Ένα ιατρικό λάθος, όμως, τής στέρησε την όραση. Η επιστροφή στο νησί αναπόφευκτη. Η αποδοχή της νέας κατάστασης ούτε κατά διάνοια εύκολη, ούτε κατά διάνοια γρήγορη…«Έχασα φίλους», θα πει, «δεν ήξεραν και δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την κατάσταση, υπήρχε άγνοια για την αναπηρία γενικότερα».

 

Όμως, και σε αυτήν την περίπτωση η οικογένεια υπήρξε καθοριστικός παράγοντας. «Με αντιμετώπιζε όπως και πριν. Αν έκανα ένα λάθος, ήταν λάθος, δεν υπήρχε το άλλοθι της αναπηρίας» αναφέρει και δηλώνει κατηγορηματικά πως αν ένα άτομο με αναπηρία «δεν έχει υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του».

 

Το οικογενειακό περιβάλλον είναι το παν, υπογραμμίζει, λέγοντας ότι αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη να χτίσει τη ζωή της αλλιώς…

 

«Βούτηξε» στον κόσμο του τουριστικού marketing & management στο ΕΚΠΑ, έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε ευρωπαϊκά προγράμματα για άτομα με οπτική αναπηρία στην Αθήνα, το Βέλγιο, το Βερολίνο και την Ιταλία.

 

Το 2022, με την Altera Vita, δημιούργησε διαδικτυακά μαθήματα για χρήση έξυπνων κινητών από άτομα με οπτική αναπηρία, ενώ από το 2024 είναι εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος για θέματα που αφορούν στα άτομα με αναπηρία στον Δήμο Τήνου.

 

Εδώ και μερικά χρόνια ούσα ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Σωματείου «Αρωγή» κυριολεκτικά οργώνει τις Κυκλάδες: «Πάμε από νησί σε νησί και οργανώνουμε δράσεις ενημέρωσης, για να καταστεί σαφές ότι η οπτική αναπηρία δεν είναι εμπόδιο. Να συνδράμουμε όπου μπορούμε, διότι ξέρετε αν ένα άτομο με αναπηρία δεν γνωρίζει την “Αρωγή”, δεν ανοίγεται εύκολα».

 

Σταθερή επιχορήγηση δεν υπάρχει, «μέσω των εκδηλώσεων συγκεντρώνονται χρήματα για το επόμενο βήμα και ο στόχος: να πάμε σε όλα τα νησιά».

 

Κομβικής σημασίας η σωστή ενημέρωση

 

Η κυρία Φώσκολου είναι κατηγορηματική για τη σημασία της ενημέρωσης: «Όταν ο άνθρωπος ενημερώνεται, αλλάζει» και προσθέτει: «όσο πιο πολύ κινείσαι, τότε πιο εύκολα γίνεται συνείδηση στον άλλον».

 

Επίσης, θα επισημάνει ότι οι κλειστές, τοπικές κοινωνίες είναι πιο υποστηρικτικές στο κοινωνικό κομμάτι: «Γνωριζόμαστε μεταξύ μας, όταν βγεις, γιατί το θέμα είναι να βγεις, θα βοηθηθείς».

 

Θα σταθεί με τη σειρά της στην έλλειψη εκπαιδευτών που είναι λίγοι «και τρέχουν ανά την Ελλάδα να μαθαίνουν σε άτομα με πρόβλημα όρασης κινητικότητα» και θα προσθέσει: «Εκπαίδευσα 12 μέλη μας στη Σύρο, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να έχουν την πιστοποιημένη εκπαίδευση που απαιτείται».

 

Αναφέρει, επίσης, ότι οι φορείς είναι εκεί «αρκεί να τους χτυπήσεις την πόρτα, να πεις συγκεκριμένα πράγματα και τούς βοηθήσεις να γίνουν σωστά», και εξηγεί, ότι ναι, γίνονται έργα προσβασιμότητας, αλλά για να μην βρίσκει -όπως λέει, χαριτολογώντας- για παράδειγμα ο οδηγός όδευσης τυφλών (οι ανάγλυφες λωρίδες στα πεζοδρόμια) σε κολώνα, θα πρέπει κατά τη διάρκειά τους αλλά και όταν παραδίδονται να ελέγχονται από αυτούς που τα χρησιμοιποιούν για τη λειτουργικότητά τους.

 

Η Άννα Μαρία Φώσκολου πιστεύει πολύ στα παιδιά και τη σωστή ενημέρωσή τους. «Τα παιδιά είναι σφουγγάρια. Αν πας μια φορά και τους μιλήσεις και πας και δεύτερη, θα σου πουν ό,τι τούς ανέφερες την πρώτη φορά και θα μεταφέρουν το μήνυμα και στους γονείς τους».

 

Οι εκπαιδευτικές συναντήσεις σε σχολεία και μέσα από διαδραστικά παιχνίδια, είναι κομβικής σημασίας για την ίδια, προκειμένου τα παιδιά να έχουν τη σωστή ενημέρωση και «μακάρι να μπορούσε να εισαχθεί ένα μάθημα για τις αναπηρίες στα σχολεία». Διότι, όπως επισημαίνει, πρέπει να δούμε αλλιώς την αναπηρία: «Η αναπηρία, δεν σημαίνει ότι δεν είσαι λειτουργικός άνθρωπος».

 

Πηγή: https://tinostoday.gr/