Ερώτηση για την ανάγκη πλήρους, καθολικής και άμεσης εφαρμογής του θεσμού του Προσωπικού Βοηθού για τους συμπολίτες μας με αναπηρία
Την ανεπαρκή κρατική μέριμνα, τη συστηματική υποχρηματοδότηση και την αποσπασματική διαχείριση των αναγκών των ΑμεΑ, με υποβάθμιση του θεσμού του Προσωπικού Βοηθού, αναδεικνύουν σε Ερώτησή τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής προς την Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Δόμνα Μιχαηλίδου.
Όπως επισημαίνουν, η πολιτική που εφαρμόζεται χαρακτηρίζεται από μια λογική περιορισμού του “κόστους” των αναγκών των ΑμεΑ, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως βάρος και όχι ως δικαίωμα, με αποτέλεσμα η σημερινή εικόνα να συνιστά θεσμική αποτυχία και σοβαρή παράλειψη ως προς τη θεμελιώδη υποχρέωση του κράτους να εγγυάται ίσα δικαιώματα για όλους. Παράλληλα, παρουσιάζοντας στοιχεία από το πιλοτικό πρόγραμμα του Προσωπικού Βοηθού, αναφέρουν ότι αφορά μόλις 2.250 άτομα, ενώ οι βαριά ανάπηροι είναι πολλαπλάσιοι, αλλά και αυτό εφαρμόζεται με μεγάλη καθυστέρηση και πολλαπλούς περιορισμούς.
Οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής ρωτούν την αρμόδια Υπουργό γιατί η Κυβέρνηση δεν προχωρά στην άμεση και καθολική εφαρμογή του Προσωπικού Βοηθού σε ολόκληρη την Επικράτεια και χωρίς αποκλεισμούς, πότε προβλέπεται η έναρξή του, εάν προτίθεται να προχωρήσει άμεσα στην πλήρη κάλυψη των αναπήρων που έχουν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες και, τέλος, εάν σκοπεύει να εντάξει τον Προσωπικό Βοηθό σε ένα καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Πρωτοβάθμιας Πρόνοιας, στελεχωμένο με επαρκές και κατάλληλο προσωπικό και χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς την κ.κ. Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας κ. Δόμνα-Μαρία Αριστείδη Μιχαηλίδου
Θέμα: Πλήρης, καθολική και άμεση εφαρμογή του θεσμού του Προσωπικού Βοηθού για τα ΑμεΑ
Η αυτόνομη διαβίωση και η αξιοπρεπής καθημερινότητα για τα άτομα με αναπηρία δεν μπορεί να παραμένει ζήτημα τύχης, περιορισμένων πιλοτικών δράσεων ή ανεπαρκούς κρατικής μέριμνας. Η ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος υπηρεσιών πρόνοιας και φροντίδας, στο οποίο ο θεσμός του Προσωπικού Βοηθού θα αποτελεί σταθερό και ουσιώδες σκέλος, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άρση των ανισοτήτων που βιώνουν καθημερινά τα ΑμεΑ. Η σημερινή εικόνα, με την ανεπάρκεια κάλυψης των αναγκών, τις πολυεπίπεδες αποκλείσεις και τους αδικαιολόγητους χρονικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς, συνιστά θεσμική αποτυχία και σοβαρή παράλειψη ως προς τη θεμελιώδη υποχρέωση του κράτους να εγγυάται ίσα δικαιώματα για όλους.
Ωστόσο, η πολιτική που εφαρμόζεται, χαρακτηρίζεται από συστηματική υποχρηματοδότηση και από μια λογική περιορισμού του “κόστους” των αναγκών των ΑμεΑ, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως βάρος και όχι ως δικαίωμα. Αντί για την καθολική και μόνιμη στήριξη των ΑμεΑ και των οικογενειών τους, επιλέγεται η αποσπασματική διαχείριση με περιορισμένη χρηματοδότηση και περιορισμένο κοινωνικό αντίκρισμα.
Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι το πιλοτικό πρόγραμμα του Προσωπικού Βοηθού, που χρηματοδοτείται όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αφορά μόλις 2.250 άτομα ενώ οι βαριά ανάπηροι είναι πολλαπλάσιοι, συνοδεύεται από εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια, πολλαπλές επιτροπές αξιολόγησης, αποκλεισμούς, “κόφτες” και διαδικασίες που λειτουργούν ως εργαλεία μείωσης των δικαιούχων.
Παρότι η εφαρμογή του προγράμματος έπρεπε να έχει ξεκινήσει από 1/1/2023, φτάνουμε στα μέσα του 2025 και μόλις 1.379 συμπολίτες μας έχουν ενταχθεί, με όρους τυχαιότητας (ηλεκτρονική κλήρωση), με ηλικιακούς περιορισμούς (μόνο 16-65 ετών), και με ελλείψεις σε Προσωπικούς Βοηθούς ιδιαίτερα στην περιφέρεια, όπου η απουσία κινήτρων (χαμηλοί μισθοί) καθιστά το επάγγελμα μη ελκυστικό.
Η υλοποίηση του προγράμματος έξω και πέρα από το δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας, χωρίς μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό, εντείνει την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών και επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των οικογενειών με μέλη ΑμεΑ, που καταφεύγουν αναγκαστικά στον ιδιωτικό τομέα.
Με βάση τα παραπάνω,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. κ. Υπουργός:
Γιατί η Κυβέρνηση δεν προχωρά στην άμεση και καθολική εφαρμογή του θεσμού του Προσωπικού Βοηθού στο σύνολο της Επικράτειας, με βάση τις πραγματικές ανάγκες των ΑμεΑ και χωρίς αποκλεισμούς, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι η απουσία αυτής της παροχής επιβαρύνει σοβαρά τον οικογενειακό προϋπολογισμό χιλιάδων οικογενειών;
Για ποιο λόγο, τρία χρόνια μετά την εξαγγελία του προγράμματος, δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί καθολικά σε όλη την Επικράτεια, και πότε προβλέπεται επιτέλους η έναρξή του σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας;
Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην πλήρη κάλυψη όλων των αναπήρων που έχουν τεκμηριωμένες μόνιμες και διαρκείς ανάγκες, χωρίς ηλικιακούς, γεωγραφικούς ή άλλους αποκλεισμούς, ώστε να εξασφαλιστεί η ουσιαστική και όχι προσχηματική τους υποστήριξη στην καθημερινή ζωή και στην αυτόνομη διαβίωση;
Σκοπεύει η κυβέρνηση να θεσμοθετήσει τον Προσωπικό Βοηθό ως πάγια και διαρκή παροχή ενταγμένη σε ένα καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Πρωτοβάθμιων Υπηρεσιών Πρόνοιας, στελεχωμένο με μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων και χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό;
Οι Ερωτώντες Βουλευτές
Πάνας Απόστολος
Καζάνη Αικατερίνη
Αποστολάκη Μιλένα
Παππάς Πέτρος
Παρασκευαΐδης Παναγιώτης
Πουλάς Ανδρέας
Τσίμαρης Ιωάννης
Χρηστίδης Παύλος
Πηγή: https://pasok.gr/
