«Εργασιακές σχέσεις και εργασιακό στρες ατόμων με αισθητηριακές αναπηρίες (Κώφωση και Τύφλωση)» Διπλωματική Εργασία της Κουλανδρέτσου Αγγελικής – ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΣΧΟΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ-Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής-Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Επιστήμες της Αγωγής: Ειδική Αγωγή, Εκπαίδευση και Αποκατάσταση» – Μέρος 13ο
3.2.2 Η εργασιακή σχέση μεταξύ ατόμων με κώφωση και εργοδοτών
Οι κωφοί συνολικά, δεν θεωρούν τον εαυτό τους ότι πάσχει από κάποια αναπηρία τόσο ισχυρή, που να μην τους επιτρέπει να αναδείξουν τις δυνατότητές τους σε ένα εργασιακό περιβάλλον (Lane, 2005). Εν αντιθέσει, ο Luft (2000), ανέφερε ότι ορισμένοι εργοδότες πιστεύουν ότι η κώφωση είναι μία βαριά αναπηρία και επηρεάζει σημαντικά την ικανότητα του ατόμου να επικοινωνεί, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα ενός κωφού να αποκτήσει επαγγελματική κατάρτιση (Luft, 2000).
Ο O’Connell (2021) πραγματοποίησε μελέτη σε μέλη της ιρλανδικής κοινότητας κωφών, στην οποία οι συμμετέχοντες μοιράστηκαν εμπειρίες από τις διακρίσεις που βίωσαν στην εργασία. Οι κωφοί μόνο στο 1% κατείχαν θέσεις διαχείρισης και ηγεσίας στην περιοχή και επισήμαναν ότι οι θέσεις εργασίας που τους έδιναν ήταν με λιγότερες ευθύνες και με χαμηλότερα οικονομικά οφέλη (O’Connell, 2021). Η μελέτη της Watson (2016), είχε ως στόχο να διερευνήσει τις εμπειρίες των κωφών εργαζομένων που εργάζονται σε χώρους με κωφούς και ακούοντες και διεξήχθη στις Ηνωμένες πολιτείες σε δείγμα 10 κωφών ενηλίκων. Στην έρευνα παρατηρήθηκε αδυναμία στην επικοινωνία μεταξύ των συναδέλφων και των εργοδοτών, λόγω έλλειψης κατάρτισης των δεύτερων (Watson, 2016).
Σε έρευνα που διεξήχθη από τον Diniz de Sà et al. (2016), σε ξενοδοχείο στη Βραζιλία, το οποίο απαρτιζόταν από εργατικό δυναμικό με ακουστική, οπτική και κινητική αναπηρία, παρουσίασε την απροθυμία του υπεύθυνου του ξενοδοχείου να προσλάβει άτομο με αναπηρία, καθώς αμφέβαλε για τις ικανότητές τους. Επιπλέον, ο υπεύθυνος εξέφρασε την πεποίθηση πως η αναπηρία θα αποτελέσει δικαιολογία, για να δουλεύουν λιγότερες ώρες και ο μόνος λόγος που τους προσλάμβανε, ήταν λόγω της νομοθεσίας που τον ανάγκαζε (Diniz de Sà et al., 2016).
