Χιούμορ, Ενσυναίσθηση και Εκπαίδευση Ατόμων με Κινητικές Αναπηρίες – ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ του Σαρηγιαννίδη Αδαμάντιου – ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, Π.Μ.Σ. «Επιστήμες της Αγωγής: Εκπαίδευση Ενηλίκων, Ειδική Αγωγή» – Μέρος 19ο

Σεπ 30, 2024 | Άλλες προσεγγίσεις της τυφλότητας και της αναπηρίας, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

6.3.4.    Ερωτηματολόγιο Καταστάσεων στο Σχολείο

Για τις ανάγκες της παρούσας εργασίας προστέθηκε ένα σενάριο το οποίο βασίστηκε σε μια από τις βινιέτες του εργαλείου Ερωτηματολόγιο Καταστάσεων στο Σχολείο (Αγγλ., «Situations in School Questionnaire»). Το συγκεκριμένο εργαλείο αποτελείται από 15 βινιέτες καταστάσεων που μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους, όπως με βάση το αν το γεγονός που αναφέρει η βινιέτα έγινε πριν ή κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά και από τον τύπο του γεγονότος, καθώς μερικές βινιέτες παρουσιάζουν προβλήματα που χρειάζονται παρέμβαση από τον εκπαιδευτικό, ενώ άλλες μη προβληματικές καταστάσεις στις οποίες ο εκπαιδευτικός καλείται να λάβει προληπτικό ρόλο (Aelterman et al., 2019). Το Ερωτηματολόγιο Καταστάσεων στο Σχολείο δοκιμάστηκε ευρέως σε δείγμα 339 εκπαιδευτικών από 6 διαφορετικά σχολεία στο Βέλγιο και φάνηκε ότι διαθέτει αξιοπιστία και εγκυρότητα (Aelterman et al., 2019).

Το ερωτηματολόγιο σε κάθε σενάριο βινιέτας που θέτει δίνει 4 πιθανές επιλογές που αντιστοιχούν σε 4 κλίμακες που αντιπροσωπεύουν 4 στυλ διδασκαλίας, 2 που αφορούν την ενθαρρυντική διδασκαλία και 2 που αφορούν την αποθαρρυντική διδασκαλία. Οι δύο κλίμακες της Ενθαρρυντικής Διδασκαλίας είναι η Υποστήριξη Αυτονομίας (Αγγλ., Autonomy Support) και η Διάρθρωση (Αγγλ., Structure), ενώ οι δυο της Αποθαρρυντικής Διδασκαλίας είναι ο Έλεγχος (Αγγλ., Control) και το Χάος (Αγγλ., Chaos) (Aelterman et al., 2019).

Στα πλαίσια της εργασίας χρησιμοποιήθηκε ένα σενάριο βασισμένο σε μια από τις βινιέτες του Ερωτηματολογίου Καταστάσεων στο Σχολείο που παρουσιάζει ένα πρόβλημα στην τάξη που ο εκπαιδευτικός καλείται να αντιμετωπίσει. Από τη στιγμή που η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στο ζήτημα του χιούμορ, δημιουργήθηκαν δύο ακόμη επιλογές-κλίμακες, με σκοπό την εκτεταμένη και διαφοροποιημένη μελέτη του ζητήματος. Η μία επιλογή αφορά τη χρήση Καυστικού Χιούμορ και για τις ανάγκες της παρούσας εργασίας κατονομάζεται ως «Καυστικό Χιούμορ Βινιέτας» από τον εκπαιδευτικό για το σενάριο που τέθηκε και η άλλη αφορά στη χρήση χιούμορ με πιο εποικοδομητικό τρόπο και για τις ανάγκες της παρούσας εργασίας κατονομάζεται ως «Θετικό Χιούμορ Βινιέτας».

Η Υποστήριξη Αυτονομίας περιλαμβάνει τον εκπαιδευτικό στόχο του εκπαιδευτικού για κατανόηση των μαθητών του. Ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να αναγνωρίσει πλήρως και να αναπτύξει τα ενδιαφέροντα των μαθητών του, τα συναισθήματά τους και τις προτιμήσεις τους, ώστε ο μαθητής με τη θέλησή του να εμπλακεί στις μαθησιακές δραστηριότητες της τάξης (Aelterman et al., 2019). Η Υποστήριξη αυτονομίας περιλαμβάνει την ικανότητα του εκπαιδευτικού να είναι συμμετοχικός, να κάνει διάλογο με τους μαθητές του για τις επιθυμίες τους, αλλά και να προσαρμόζεται στις επιθυμίες των μαθητών του, επιτρέποντας τους να ακολουθούν το δικό τους ρυθμό στις διάφορες δραστηριότητες, παρέχοντας επεξηγήσεις όπου χρειάζεται (Aelterman et al., 2019).

H Διάρθρωση περιλαμβάνει τον εκπαιδευτικό στόχο του εκπαιδευτικού για καθοδήγηση. Λαμβάνοντας υπόψη τις ικανότητες και δεξιότητες των μαθητών του ο εκπαιδευτικός παρέχει στρατηγικές και καθοδήγηση ώστε οι μαθητές να νιώσουν επαρκείς για την ολοκλήρωση των δραστηριοτήτων στην τάξη (Aelterman et al., 2019). Επίσης η Διάρθρωση χρειάζεται έναν διευκρινιστικό εκπαιδευτικό, ο οποίος επικοινωνεί με τους μαθητές τους με ξεκάθαρο τρόπο για τις προσδοκίες του από το μάθημα αλλά και τι πρέπει να περιμένουν οι μαθητές από αυτό (Aelterman et al., 2019).

Ο Έλεγχος περιλαμβάνει τον στόχο της πίεσης του εκπαιδευτικού προς τους μαθητές. O εκπαιδευτικός είναι απαιτητικός και αυταρχικός προς τους μαθητές του, προσπαθώντας να τους επιβάλλει να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται με έναν προκαθορισμένο τρόπο, αδιαφορώντας για το πώς αισθάνονται οι μαθητές του (Aelterman et al., 2019).

Το Χάος περιλαμβάνει τον στόχο του να αφεθούν τα παιδιά ελεύθερα χωρίς οργάνωση. Έτσι ο εκπαιδευτικός αφήνει τους μαθητές εντελώς μόνους τους, δυσκολεύοντας τους μαθητές να κατανοήσουν τι πρέπει να κάνουν, πώς πρέπει να συμπεριφερθούν και πώς να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους (Aelterman et al., 2019).

Μετάβαση στο περιεχόμενο