Ο Άστον Κούτσερ αποκάλυψε τη Δευτέρα ότι πάλεψε με μια σοβαρή αυτοάνοση πάθηση που επηρέασε την ακοή, την όραση και την ικανότητά του να περπατά για περισσότερο από ένα χρόνο.

«Πριν από δύο χρόνια, είχα αυτή την περίεργη, εξαιρετικά σπάνια μορφή αγγειίτιδας», δήλωσε ο Κούτσερ σε αποκλειστικό απόσπασμα που προβλήθηκε στην εκπομπή «Access Hollywood».

«Έχασα την όρασή μου, την ακοή μου, την ισορροπία μου. Μου πήρε περίπου ένα χρόνο για να επανέλθω», δήλωσε ο Κούτσερ.

«Δεν το εκτιμάς πραγματικά μέχρι να φύγει. Μέχρι να περάσει, σκεφτόμουν “δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να δω ξανά, δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να ακούσω ξανά, δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να περπατήσω ξανά”. Είμαι τυχερός που είμαι ζωντανός» πρόσθεσε.

Από επιπλοκές της αγγειίτιδας πέθανε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Harold Ramis το 2014. Ο Ramis, ο οποίος σκηνοθέτησε τα “Caddyshack”, “National Lampoon’s Vacation” και “Groundhog Day” και πρωταγωνίστησε στα “Ghostbusters” και “Stripes”, πέθανε στα 69 του, τέσσερα χρόνια μετά την ασθένεια.

Τα συμπτώματα της αγγειίτιδας

Η αγγειίτιδα εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε φλέβες, αρτηρίες και μικρά τριχοειδή αγγεία.

Η φλεγμονή που δημιουργείται στενεύει τα αιμοφόρα αγγεία και περιορίζει ή διακόπτει τη ροή του αίματος, προκαλώντας βλάβες στα όργανα ή ανεύρυσμα (εξόγκωμα στο τοίχωμα ενός αιμοφόρου αγγείου).

Όταν σπάσει το ανεύρυσμα, μπορεί να προκαλέσει εσωτερική αιμορραγία και θάνατο.

Ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητα της πάθησης, καθώς και τα όργανα που επηρεάζονται, τα συμπτώματα της αγγειίτιδας ποικίλλουν από ήπια έως απειλητικά για τη ζωή του πάσχοντος.

Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, κόπωση, εξάνθημα, πόνους και πυρετό.

Η ηλικία, η εθνικότητα, το οικογενειακό ιστορικό και οι παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα, μπορούν να συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης αγγειίτιδας. Ορισμένα φάρμακα για την υπέρταση, τις παθήσεις του θυρεοειδούς και την αντιμετώπιση των λοιμώξεων, μπορούν επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο.

Η αγγειίτιδα μπορεί να εμφανιστεί μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες ρευματικές παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο λύκος ή το σκληρόδερμα. Η λοίμωξη από ηπατίτιδα Β ή C και οι καρκίνοι του αίματος, όπως η λευχαιμία και το λέμφωμα, μπορούν επίσης να πυροδοτήσουν την πάθηση.

Η θεραπεία στοχεύει στη μείωση της φλεγμονής. Σε ήπιες περιπτώσεις, αρκούν τα παυσίπονα, ενώ σε πιο σοβαρές, οι γιατροί συνταγογραφούν στεροειδή, μονοκλωνικά αντισώματα και ανοσοτροποποιητές ή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.

Πηγή: CNN

Πηγή: www.onmed.gr