«Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ στις ΔΟΜΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ» – Διπλωματική Εργασία της Βιλντάν Γιουσούφ – ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ, Π.Μ.Σ. Κοινωνική Εργασία στην Εκπαίδευση – Ένταξη Ετεροτήτων – Μέρος 50ο
Συνέντευξη 5
(ΕΠ,Χ,ΜΠ5)
Καλημέρα σας, βρισκόμαστε στο γραφείο μου, στο Σύλλογο Περπατώ όπου είναι μαζί μας οι γονείς Καδήρ οι οποίοι έχουν ενημερωθεί για τον σκοπό και για τους στόχους της έρευνας μας και έχουν υπογράψει το έντυπο συγκατάθεσης και τώρα θα θέλαμε να πάρουμε και την έγκριση τους για την ηχογράφηση της συνέντευξης μας.
Ν= Μητέρα Α= Πατέρα
Κ= Καδήρ (το παιδί που έχει αναπηρία)
Β: κα. Ν. και κ. Α. μου επιτρέπεται να ηχογραφήσω την συνέντευξη μας για την διευκόλυνση μου κατά την διάρκεια της επεξεργασίας των πληροφοριών που θα μου δώσετε? να ξέρετε πως πρόσβαση σε αυτό το αρχείο θα έχω μόνο εγώ.
Ν. – Α: ναι ναι δεν έχουμε θέμα, βεβαίως
Β: ξεκινάμε με την πρώτη μας ερώτηση απευθύνομαι και στους δυο σας και όποιος θέλει απαντάει. Πως είναι η σύνθεση της οικογένειας σας από ποιους αποτελείτε η οικογένεια σας
Ν: αποτελείται από τέσσερα άτομα. Εγώ, ο άντρας μου, ο μεγάλος μου γιος και ο μικρός μου γιος.
Β:Πόσο χρονών είναι τα παιδιά και ποιο από τα δύο έχει αναπηρία.
Ν: ο μεγάλος είναι 15 χρονών και ο μικρός 10. Ο μικρός μου γιος ο Κ. έχει πρόβλημα.
B: κατάλαβα και ποιος από τους δύο γονείς ασχολείται περισσότερα με τα παιδιά και ποιος με το παιδί με αναπηρία
Ν: επειδή ο μπαμπάς του εργάζεται και είναι συνέχεια έξω γιαυτό εγώ ασχολούμαι περισσότερα. Και με τον Κ. εγώ ασχολούμαι… τα βράδια με βοηθάει και ο μπαμπάς τους. Αλλά όλο το βάρος είναι πάνω μου.
Α: Ναι η μαμά του ασχολείται συνέχεια μαζί του.
Β: και πως είναι οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας και πως με τον Κ.
Ν: Οι σχέσεις μας με τον Κ. είναι πολύ καλές.. και μες στην οικογένεια μας δεν έχουμε κάποια δυσκολία είναι πολύ καλές οι σχέσεις μας.. και οι σχέσεις μεταξύ των αδερφών είναι καλές…
Α: καθώς μεγαλώνουν αλλάζουν οι σχέσεις τους κάπως…αλλά και ο αδερφός του μας βοηθάει πολύ. Μοιράζονται λίγο τις δουλειές…
Ν: εεε τόσο δεν πηράζει.. ναι όντως ο αδερφός του με βοηθάει πολύ… όταν εγώ πάω κάπου, άνετα τον Κ. τον αφήνω στον αδερφό του.
Β: Θέλω να σας κάνω την εξής ερώτηση τι σημαίνει για την οικογένεια σας αλλά και για εσάς να μεγαλώνετε ένα παιδί με αναπηρία πως τι βιώνετε
Ν: σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες, δεν μπορώ να πω πως δεν υπάρχουν…αλλά…
Α: ναι είναι πάρα πολύ δύσκολο, υπάρχουν αρκετές δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Δηλαδή δεν μπορείς να πας όπου θες, δεν είναι τόσο εύκολο περιορίζεσαι.
Ν: στη μαμά δεν είναι δύσκολο είναι το παιδί σου και δεν βλέπεις ξεχνάς τις δυσκολίες αλλά περιορίζεσαι. Σε σχέση με άλλες οικογένειες που βλέπω οι οποίοι τραβάνε τη πόρτα και βγαίνουν όμως εγώ για να βγω από το σπίτι χρειάζομαι χρόνο για να τον ετοιμάσω τουλάχιστον μια ώρα. Και πρέπει να κανονίσω το πρόγραμμα μου σύμφωνα με το δικό του πρόγραμμα.
Α: μερικές φορές δεν μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε.
Ν: δεν μπορούμε γιατί δεν υπάρχουν δρόμοι για να χωρέσει το αμαξίδιο, τα μαγαζιά δεν είναι εύκολα για να μπεις.
Β: κατάλαβα και πότε διαγνώστηκε το παιδί σας με κάποια μορφή αναπηρίας, πως το καταλάβατε και που απευθυνθήκατε
Ν: όταν ήταν 8,5 – 9 μηνών, αλλά εγώ είχα καταλάβει από πιο νωρίς ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, όταν ακόμα ήταν 3 μηνών. Σαν να είχε σπασμούς, τεντωνόταν πολύ και το είπα στους ιατρούς αλλά μου είπαν πως δεν έχει τίποτα. Ο Κ. από μωρό φαινόταν σαν να έχει φοβίες ενώ ο μεγάλος μου γιος δεν ήταν έτσι. Ένα μωρό 3 μηνών μπορεί να αισθάνεται φόβο?
Α: είχε και σπασμούς…
Ν: ναι είχε και έντονους σπασμούς, πιανόταν πάνω μου όταν τον έκαμνα μπάνιο. Το είπα δυο τρεις φορές στους ιατρούς που τον έβλεπαν κάθε μήνα στην Αλεξανδρούπολη, είπαν μπορεί να έχει πρόβλημα στο ισχύο του. Μετά από 5 μήνες είπαν ότι θα ξεκινήσουμε θεραπεία για το ισχύο του.
Α: αλλά μας το είχαν πει ακόμα και στην εγκυμοσύνη της Ν. ότι μπορεί το μωρό να έχει κάποιο πρόβλημα.
Ν: ναι μας το είχαν πει αλλά δεν είχαν πει αυτού του είδους προβλήματα..είχαν πει ότι υπάρχει πιθανότητα να έχει κάποιο πρόβλημα. (ουφφφ) γιατί μετά από επτά μήνες δεν είχε κανονική εξέλιξη το μωρό. Ήταν πιο μικρό. Ο περίγυρος του κεφαλιού του, αλλά και δεν έπαιρνε κιλά τους τελευταίους μήνες.
Α: εμείς όταν ήταν έγκυος η Ν. είχαμε ένα τροχαίο ατύχημα, τότε ήταν στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της. Από αυτό ψυλλιαστήκαμε. Αλλά οι ιατροί μας είπαν ότι δεν έχει σχέση με αυτό.
Ν: αλλά όταν ήταν περίοδος να μπουσουλούσει και να περπατήσει και το μωρό δεν μπορούσε να σηκωθεί τότε ξεκινήσαμε με μαγνητικές να το ψάχνουμε. Και όταν ήταν 9 μηνών βγήκε η διάγνωση. Περάσαμε και ένα τέτοιο περίοδο.
Α: η Ν. είχε πει στους ιατρούς ότι μαζεύει πολύ τα πόδια του, και οι ιατροί είχαν προτείνει να βάλουμε διπλό πάμπερς, ένα διάστημα δοκιμάσαμε και έτσι …
Ν: νομίζω 2 – 3 μήνες δεν είδαμε κάποια βελτίωση και με διπλό πάμπερς και μετά έγινε και η διάγνωση από τους ιατρούς της Αλεξανδρούπολης.
Α: υπερτονία στα κάτω άκρα.
Ν: δεν είχα ιδέα για το τι ήταν… άκουγα για πρώτη φορά.
Α: ήταν πολύ δύσκολο να το αποδεχτούμε πάντα είχαμε μια ελπίδα ότι θα περπατήσει…
Ν: ωωω το ψάξαμε πάρα πολύ, κάθε χρόνο και είχαμε καινούριες προσδοκίες.
Β: η επόμενη ερώτηση μου είναι ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε καθημερινά σχετικά με την αναπηρία του παιδιού σας
Α: καθώς μεγαλώνει αυξάνονται και οι δυσκολίες, όταν ήταν μικρός τον παίρναμε στην αγκαλιά μας και πηγαίναμε παντού μαζί.
Ν: εγώ τώρα πλέον σκέφτομαι πως δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις ανάγκες του απιδιού μου, γιατί εγώ κάθε μέρα του έκαμνα φυσικοθεραπεία στο σπίτι, τις κινήσεις που μου είχαν δείξει οι φυσικοθεραπευτές τις έκαμνα μόνη μου στο σπίτι, αλλά τώρα καθώς μεγαλώνει δεν μπορώ να του κάνω και δεν θέλει και ο ίδιος. Μάλλον έχει κουραστεί το παιδί μου. Εδώ και 2,5 χρόνια δεν μπορώ να του κάνω με τίποτα. Το μόνο πράγμα που του λέω είναι να κάθεται σωστά, ίσια όπως μας λέει και η φυσικοθεραπεύτρια της. Δεν έχω δύναμη πλέον.
Α: και δεν θέλει και ο ίδιος. Όταν πηγαίνουμε στη φυσικοθεραπεία εκεί τα κάνει όλα, αλλά στο σπίτι με τίποτα, μόνο με το tablet ασχολείται. Και δεν έχουμε και άλλη επιλογή το παιδί δεν μπορεί ν α βγει έξω και να παίξει με τα υπόλοιπα παιδιά να τρέξει, συνέχεια είναι μέσα.
Ν: και εγώ παρατηρώ πως όταν πάω να του κάνω κάποιες κινήσεις σφίγγεται και τον πιάνει σπαστικότητα και καταλαβαίνω πως του κάνω κακό και γιαυτό σταμάτησα και εγώ.
Β: τώρα χρησιμοποιεί αμαξίδιο;
Ν: ναι χρησιμοποιεί. Στο σχολείο είναι με το αμαξίδιο του, αλλά εγώ όταν πάω στο σχολείο στα διαλείμματα τον σηκώνω και προσπαθώ να τον περπατήσω λίγο για να κάνει κάποια βήματα. Στηρίζεται σε μένα και κάνει βήματα. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει Πι γιατί δεν μπορεί να ισορροπήσει. Και δεν μπορεί να στέκεται όρθιος.
Β: κατάλαβα.. και πως αισθάνεστε σχετικά με αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζατε και απευθυνθήκατε κάπου για να ζητήσετε στήριξη
Ν: μέχρι τώρα δεν είπα ποτέ ότι χρειάζομαι βοήθεια, αλλά τώρα εδώ και δυο μήνες το σκέφτομαι..δυσκολεύομαι. αλλά δεν σκέφτηκα το που θα μπορούσα να απευθυνθώ.
Α: εγώ αν ήμουν θα απευθυνόμουν σε ιδιώτη. Γιατί δεν γνωρίζω αν παρέχουν τέτοιου είδους υπηρεσίες στο Δήμο της περιοχής μας. αλλά εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ αυτή την ανάγκη.
Β: σας έχει τύχει να έχετε ζητήσει επαγγελματική στήριξη βοήθειας και σε ποιες κοινωνικές υπηρεσίες απευθυνθήκατε
Ν: Δεν έχουμε απευθυνθεί σε κάποια κοινωνική Υπηρεσία.
Α: τώρα η μαμά περναέι περισσότερο χρόνο με τον Κ. Γιαυτό είναι πολύ λογικό να νοιώθει αυτή την ανάγκη στήριξης.
Ν: απευθυνθήκαμε μια φορά στο Δήμο για να έρθουν για ν αφτιάξουν τις τουαλέτες του σχολείου στο χωριό μας αλλά δεν ήρθαν. Τώρα δεν έχουμε τουαλέτες για ΑμεΑ. Και δεν έκανε τίποτα και το σχολείο, καμία πίεση πουθενά.
Α: Και εμείς δεν το ψάξαμε παραπάνω πήγαμε μοα φορά στο δήμο το είπαμε και μέχρι εκεί. Όπως είπαμε και για τη ράμπα για το αμαξίδιο του Κ. Την οποία την κάνανε από σίδερο
Ν: και αυτή η ράμπα δεν έγινε και τόσο καλά.
Α: δεν μας πήραν και πολύ στα σοβαρά, μας είπαν ότι πρέπει να βγουν κονδύλια απο την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και ότι πρέπει να περιμένουμε. Και ακόμα περιμένουμε έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Το παιδί μας είναι Ε’ δημοτικού.
Ν: Δηλαδή και που απευθυνθήκαμε στο δήμο δεν είδαμε κάποια στήριξη. (γελάει.. ειρωνικά). Αλλά η δασκάλα της παράλληλης στήριξης μας βοήθησε πάρα μα πάρα πολύ. Προσπάθησε πολύ για αγορά αμαξιδίου του, αλλά και για να φέρου στο σχολείο ορθοστάθη, για να τον βάλουν στα μαθήματα. Προσπάθησε πάρα πολύ. Η δασκάλα μας έκανε τα πάντα του φέρανε ειδικό θρανίο για το αμαξίδιο του…
Β:έχετε εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες και σε κοινωνικές δομές όπως κέντρα κοινότητας, Κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου, ΟΠΕΚΑ κα.
Ν: κα. Βιλντάν εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι δεν ξέραμε για αυτές τις υπηρεσίες αν υπήρχαν και τι δίνανε στους ανθρώπους… εγώ ελληνικά δεν γνωρίζω και ο άντρας μου το ίδιο…σιγά σιγά μαθαίνουμε αλλά είναι πολύ δύσκολο για εμάς να ζητήσουμε κάτι, να διεκδικήσουμε κάτι, γιατί δεν το έχουμε μάθει.
Β: σας καταλαβαίνω όμως έχει περάσει το παιδί σας από κάποια επιτροπή αξιολόγησης, όπως ΚΕΠΑ για πιστοποίηση αναπηρίας, ΚΕΔΑΣΥ για μαθησιακές αξιολογήσεις ; Aπό ποιους ενημερωθήκατε για αυτές τις επιτροπές;
Ν: ναι έχουμε περάσει από ΚΕΠΑ
(συζητάνε μεταξύ τους για να βρουν για το πότε πέρασε ο Κ. από επιτροπή)
Ν: το 2015 όταν ήταν 3 χρονών γιατί στην αρχή οι ιατροί είπαν να περιμένουμε επειδή ήταν πολύ μικρός ακόμα, είπαν ότι μπορεί να περπατήσει. Μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση του.. Μάλλον εσείς μας είχατε ενημερώσει για αυτή την επιτροπή γιατί δεν είχαμε εμείς συναναστροφή με κάποια άλλη υπηρεσία.
Α: με την δικιά σας στήριξη και ενημέρωση είχαμε κάνει για πρώτη φορά τα χαρτιά του.
Ν: ο Κ. στο νηπιαγωγείο πήγαινε στη Γρατινή σε δημόσιο νηπιαγωγείο. Πρώτού να ξεκινήσει μας είπε το σχολείο ότι για να έχει παράλληλη στήριξη το παιδί πρέπει να περάσει από αξιολόγηση από ΚΕΔΑΣΥ και έτσι τον περάσαμε. Και μας έδωσαν και παράλληλη στήριξη.
Β: κατάλαβα μήπως αντιμετωπίσατε κάποια δυσκολία κατά την διάρκεια πρόσβασης σας αλλά και στις αξιολογήσεις; Αν ναι ποιες ήταν αυτές οι δυσκολίες;
Α: όχι δεν είχαμε κάποια δυσκολία, γιατί φαινόταν το πρόβλημα που είχε το παιδί μας, έβλεπαν εκεί το παιδί.
Ν: Μόνο όταν είχαμε πάει την πρώτη φορά λίγο δυσκολευτήκαμε. Μας είχαν δώσει την απόφαση μόνο για δυο χρόνια για το νηπιαγωγείο, μετά όταν ήταν να ξεκινήσει το δημοτικό ξαναπήγαμε εκεί για αξιολόγηση και την τελευταία φορά περάσαμε όταν ο Κ. ήταν Γ’ δημοτικού και είπαν ότι είναι τελευταία φορά που τον αξιολογούνε. Εκεί όταν ήταν να πάει στο δημοτικό μας δυσκόλεψαν λίγο για να μην τον στείλουμε στο σχολείο του χωριού μας στο μειονοτικό σχολείο, μας πίεσαν λίγο για να τον στείλουμε στο ειδικό σχολείο.
Α: Ακόμα και στο νηπιαγωγείο μας πίεσαν για να τον στείλουμε στο ειδικό νηπιαγωγείο στη Κομοτηνή. Μας έστειλαν εκεί για να δούμε τον χώρο. Πήγαμε είδαμε εκεί, αλλά το δικό μας το παιδί δεν είχε καμία σχέση με τα παιδιά που ήταν εκεί. Γιατί εκεί τα περισσότερα παιδιά είχαν νοητική στέρηση. Αν δεχόμασταν να τον στείλουμε εκεί σίγουρα ο Κ. τώρα θα ήταν σε χειρότερη κατάσταση.
Ν: σίγουρα θα επηρεαζόταν πολύ η ψυχολογία του.
Α: μας πίεσαν πολύ τότε για να τον στείλουμε στο ειδικό. Και είπαμε εμείς σαν γονείς δεν το δεχόμαστε και μετά μας έστειλαν στο νηπιαγωγείο της Γρατινής και έδωσαν και παράλληλη στήριξη. Ακόμα πήγαμε και στη Διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, συναντηθήκαμε με τον διευθυντή, μιλήσαμε. Κάναμε ένσταση. Ακόμα όταν ξαναπέρασε για το δημοτικό κρίνανε ότι χρειάζεται να πάει άλλο ένα χρόνο στο νηπιαγωγείο, γιατί δεν ήταν σε επίπεδο δημοτικού αλλά εκεί δεν φταίμε εμείς, αυτοί είχαν αργήσει πάρα πολύ να στείλουν την παράλληλη στήριξη. Και είχε έρθει η ειδική παιδαγωγός πριν τα Χριστούγεννα. Και εκεί κάναμε ένσταση. Τον στείλαμε στο μειονοτικό δημοτικό στο χωριό μας που είναι δίπλα από το σπίτι μας. και ο αδερφός του ήταν εκεί.
Β: στις επιτροπές αυτές είχανε τουρκόφωνους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί; Γιατί προηγουμένως είπατε ότι και οι δύο δεν γνωρίζεται τα ελληνικά.
Α: ναι υπήρχαν και στο ΚΕΔΑΣΥ και στην Α’βάθμια εκπαίδευση υπήρχαν και ήταν μεγάλη ευκολία για εμάς.
Β: τώρα είπατε το παιδί σας πηγαίνει στη Ε’ δημοτικού σε μειονοτικό σχολείο; Ήταν η δικιά σας επιλογή να τον στείλετε εκεί;
Ν: ναι πηγαίνει στο σχολείο του χωριού μας και ήταν η δικιά μας επιλογή.
Β: πιστεύετε πως έχετε βιώσει κάποιο είδος κοινωνικού αποκλεισμού; Να μην έχετε την δυνατότητα πρόσβασης σε εργασία, σε δημόσια αγαθά και στην κρατική βοήθεια λόγω της αναπηρίας του παιδιού σας;
Ν: δόξα το θεό δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο αποκλεισμό…
Α: εμείς μόνοι μας αποκλείουμε τους εαυτούς μας, περιοριζόμαστε. Ψυχολογικά μερικές φορές περιοριζόμαστε. Δεν μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε, δεν έχουμε κοινωνική ζωή, είναι δύσκολο με το αμαξίδιο, δεν υπάρχουν τουαλέτες, τα μαγαζιά δεν είναι προσβάσιμα.
Ν: το μόνο μέρος που πάμε άνετα είναι η θάλασσα.
Α: και αυτό τώρα που είναι μικρός ακόμα, όταν θα μεγαλώσει δεν ξέρουμε πως θα το κάνουμε.
Ν: δεν έχουμε συγγενείς και γνωστούς που μπορούν να μας βοηθήσουν με τη φροντίδα του παιδιού μας. και οι γονείς μας δεν μπορούν πλέον να μας βοηθήσουν, μεγαλώνουν και αυτοί, μεγαλώνει και ο Κ. και ο Κ. δεν είναι αυτόνομος δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνος του, χρειάζεται ένα άτομο να είναι συνέχεια δίπλα του.
Β: λαμβάνετε κάποιο είδος κρατικής βοήθειας; Επίδομα αναπηρίας, παράλληλη στήριξη και βοηθητικό προσωπικό στο σχολείο; Πως έγινε η πρόσβαση σας σε αυτές τις παροχές; Αντιμετωπίσατε κάποια δυσκολία;
Α: ναι παίρνουμε το εξωιδρυματικό επίδομα αλλά και μας στέλνουν βοηθητικό προσωπικό στο σχολείο. Για να τον βοηθήσουν στο σχολείο.
Β: φτάσαμε στην τελευταία μας ερώτηση πως θα θέλατε να είναι το μέλλον του παιδιού σας; Τι πιστεύετε πως λείπει από κρατικές παροχές;
Ν: δυστυχώς στη περιοχή μας δεν υπάρχουν δημόσια κέντρα για φυσικοθεραπείες για υδροθεραπείες, κυρίως για μικρά παιδιά. Εμείς εδώ και πόσα χρόνια τον πάμε, δυο φορές την εβδομάδα στη Ξάνθη για φυσικοθεραπείες. Και τα έξοδα είναι πάρα πολλά. Το κράτος καλύπτει μόνο ένα πολύ μικρό ποσό τα υπόλοιπα πληρώνουμε από τη τσέπη μας.
Α: Σε μεγάλες πόλεις υπάρχουν τέτοια κέντρα που όλες οι υπηρεσίες είναι μαζί.
Μακάρι να υπήρχαν τέτοια κέντρα και εδώ.
Ν: Δεν ξέρω πως θα είναι το μέλλον του παιδιού μας, δεν θα τον στείλουμε μάλλον στο γυμνάσιο. Γιατί πως θα πηγαίνει από το χωριό στο γυμνάσιο. Και δεν θέλει και ο Κ. να πάει αλλά δεν ξέρω. Επειδή έχει κινητική αναπηρία δεν θα μπορέσει να είναι μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά στα διαλείμματα, τα παιδιά βγαίνουν στο διάλειμμα παίζουν αλλά ο Κ. βρίσκεται στην άκρη και τους κοιτάζει. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, τώρα εμείς επειδή ζούμε σε ένα χωριό μακριά από τη πόλη δεν έχουμε εύκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες. Είναι η απόσταση που πρέπει να αφήσεις τη δουλειά σου και να αφιερώσεις το χρόνο σου μόνο στο παιδί σου. Αλλά από την άλλη τα έξοδα τρέχουν. .. δεν ξέρω ο θεός είναι μεγάλος θα μας δώσει μια ευκολία. Δεν σκεφτόμαστε ακόμα πως θα είναι το μέλλον του.
Β: σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την συμμετοχή σας.
