Η απώλεια τής οράσεως δεν περιορίζει την ενέργειαν τού νου, αν δεν συνδέεται προς άλλο εγκεφαλικόν νόσημα.
……………
Αξιοσημείωτον παράδειγμα καλλιτέχνου, ο οποίος και μετά την τύφλωσίν του εξηκολούθησεν ευδοκίμως το έργον του, είναι το τού γάλλου γλύπτου Βιδάλ (Vidal). Τυφλωθείς εις ηλικίαν 22 ετών δεν έπαυσε να παράγη μόνο υπό τής αφής οδηγούμενος, μικρά αριστουργήματα. Ειδικός εις την απεικόνισιν ζώων, ανέτρεφε παντός είδους τετράποδα και πτηνά, τά ήγκιζε, τα εψηλάφα, τα εθώπευε, τα εξήταζεν επί ώρας ολοκλήρους, ώστε ν’ αντιλιφθή διά τής αφής τας διαφόρους λεπτομερείας τού σώματος εκάστους, τα ετοποθέτει εις παντός είδους στάσεις. Έπειτα ελάμβανε πηλόν και εφιλοτέχνει τα προπλάσματά του. Όταν ήθελε να μελετήση το σώμα μεγάλων ζώων, καθώς τούς πόδας τού ίππου, εγονάτιζε εμπρός του, και ήρχιζε να ομιλή αδιακόπως, να το θωπεύη, να το περιποιήται, ώστε να το κάμνη να μένη ακίνητον, απαράλλακτα όπως θα έκαμνε αν απηυθύνετο προς μικρόν παιδίον: «- Στάσου τώρα ήσυχος, μη σαλεύης… Να σού ειπώ… αν δεν σταθής, δεν θα σού ομοιάζει καθόλου το άγαλμά σου!…»
Αλλ’ όταν επρόκειτο να εργασθή επί αγρίων θηρίων, το πράγμα ήτο πολύ δυσκολώτερον. Κατέφευγε τότε εις τα μουσεία και εχρησιμοποίει ως πρότυπα ταριχευμένα ζώα και τους σκελετούς των. Εν τούτοις μίαν φοράν επεθύμησε να φιλοτεχνήση βρυχώμενον λέοντα, και διά να λάβη ως πρότυπον ένα ζωντανόν λέοντα, απεφάσισε να εισέλθει εις τον κλωβόν θηριοτροφείου μαζί με τον θηριοδαμαστήν. Έμεινεν εκεί επί πολλήν ώραν προσηλώμενος εις την μελέτην, αψηφών πάντα κίνδυνον. «Ο βρυχώμενος λέων» τού Βιδάλ, είναι εν από τα θαυμασιώτερα έργα του.
Διηγούνται ότι όσην ώραν ειργάζετο, δεν ήτο δυνατόν να εννοήση κανείς, ότι είχεν εμπρός του τυφλόν τεχνίτην. Με τόσην ευχέρειαν εκίνει τους δακτύλους επάνω εις πηλόν. Μόνο, όταν ήθελε ν’ αντιληφθή το σύνολον, επεμακρύνετο ολίγον, ήπλωνε τας δύο χείρας μαζί και το εψηλάφα ελαφρά, ελαφρά απ’ επάνω έως κάτω. Δι’ αυτόν αι άκραι των δακτύλων ήσαν ό,τι διά τους άλλους τεχνίτας είναι οι οφθαλμοί, και επραγματοποιείτο ο ορισμός ότι «η αφή είναι όρασις εκ τού πλησίον, καθώς η όρασις είναι αφή εξ αποστάσεως».
Πηγή: Μουσείο Δροσίνη
