“Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ” – Διπλωματική Εργασία της Καγκελίδου Βαρβάρα – ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, Π.Μ.Σ. ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (Τ.Π.Ε) ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ – Μέρος 5ο

1.3          Κοινωνική Συμμετοχή

Στη συνέχεια θα δοθεί ένας σύντομος ορισμός της κοινωνικής συμμετοχής για την καλύτερη κατανόηση και την αποφυγή παρερμηνειών. Σύμφωνα με τον Estrada Ruiz (2008) ο όρος κοινωνική συμμετοχή αναφέρεται στην εμπλοκή ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων στην λήψη αποφάσεων και στις κοινωνικές δραστηριότητες με σκοπό την προώθηση της συνεργασίας, της συνοχής και της αμοιβαιότητας. Επιπλέον η κοινωνική συμμετοχή δημιουργεί ένα αίσθημα αποδοχής και αναγνώρισης και ενισχύει την αλληλεξάρτηση και την ευημερία της κοινωνίας. Συνδέεται με την ενίσχυση της κοινότητας και την προαγωγή της δημοκρατίας. Συνδέεται επίσης με την ενεργό συμμετοχή σε οργανώσεις, τη συμμετοχή σε κοινοτικές εκδηλώσεις, την εθελοντική εργασία, τη συνεισφορά σε προγράμματα κοινωνικής υποστήριξης ή άλλες δραστηριότητες που ενισχύουν την ενότητα και την ευημερία της κοινωνίας. Η κοινωνική συμμετοχή αναφέρεται σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η εργασία, η κοινότητα κτλ. Παρόμοιοι όροι με αυτόν της κοινωνικής συμμετοχής είναι και οι όροι “κοινωνική ενσωμάτωση” και “κοινωνική ένταξη”. Στην ελληνική βιβλιογραφία οι όροι “ένταξη” και “ενσωμάτωση” θεωρούνται σχεδόν ταυτόσημοι παρ’ όλο που δεν είναι. Με τον όρο “ένταξη” υποδηλώνεται η τοποθέτηση κάποιου ατόμου ανάμεσα σε άλλους ενώ “ενσωμάτωση” σημαίνει όχι μόνο την ολοκληρωτική αφομοίωση του ατόμου απο μια ομάδα αλλά και την αφομοίωση των πολιτιστικών προτύπων της (Μαρκαντώνη, 2016). Η έννοια αυτή υπάρχει σε συνάρτηση με ακόμα τέσσερεις δείκτες: 1) επαφές/ αλληλεπιδράσεις, 2) κοινωνική αυτοαντίληψη, 3) βαθμός αποδοχής, 4) φιλίες/ σχέσεις, οι οποίοι μπορούν να εξεταστούν είτε συνδυαστικά είτε μεμονωμένα (Pijl et al, 2008). Τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής συμμετοχής περιλαμβάνουν όχι μόνο τη δέσμευση, την αλληλεπίδραση με τους συμπολίτες, τη συνεργασία για το κοινό καλό, τη διακριτικότητα, την ευαισθησία στις κοινωνικές ανάγκες αλλά και τη συμβολή στη διαμόρφωση του κοινωνικού πλαισίου. Η κοινωνική συμμετοχή συχνά ενθαρρύνει την ανάπτυξη ενός δυναμικού και ενεργού κοινωνικού ιστού, ενισχύοντας έτσι την αλληλεγγύη, την κοινοτική συνοχή και την αειφόρο ανάπτυξη (Ruiz, 2008).